- A wiesz przynajmniej jak ma na imię? A jeżeli za każdym razem kiedy się spotykacie próbuje cię zabić to musiałeś mu kiedyś wyrządzić jakąś krzywdę. Albo to twój klan. Domyślasz się co to mogłoby być?

- I nie dałeś rady mu tego wytłumaczyć? - smoczyca rozglądała się uważnie w poszukiwaniu napisów w stylu " Pokoje do wynajęcia"

Ostatnio edytowany przez Virllanda (2013-05-02 15:19:28)

- Nie wiem czy zobaczyłbyś dym z tak daleka... Ale zobaczymy. O, tu coś jest.- podeszła do domu z napisem " Wolne pokoje" w oknie. Zapukała. W drzwiach pojawił się przyjazny pysk smoka
- Witamy, zapraszamy. Ile pokoi na ile dni?
- Dwa pokoje, jedna noc. Zapłacę z góry.- Zmaterializowała w swojej łapie ukryte wcześniej pod jedną z jej łusek dwie złote monety.- Reszty nie trzeba.- Wzięła klucz z blatu recepcji i podążyła schodami na górę.

- Naprawdę? - Zand obróciła się - Czego mogłaby chcieć gildia od mojego ojca? Może naszych zbiorów...- Złote plamki w oczach zalśniły- W zasadzie, to dużo materiałów wybuchowych nie było potrzeba, wystarczyło rozproszyć aury kontrolujące niektóre z artefaktów, same powybuchały.- Spuściła głowę- Teraz nie ma co o tym myśleć, ty jesteś poszkodowany, ja- zmęczona. Nie mogę myśleć jasno... Jutro rano zobaczymy, popytamy. Teraz radzę ci iść się porządnie wyspać. Już do łóżka. Nie chcę byś rano znów mi co chwila omdlewał, dobra?

Ostatnio edytowany przez Virllanda (2013-05-02 15:48:41)

Obudziła się z pierwszymi promieniami słońca. Szeroko ziewnęła, przeciągnęła się, sprawdziła, czy wszystkie jej rzeczy nadal tkwią bezpiecznie pod łuskami i wyszła na korytarz. Zastukała w drzwi do pokoju Indir'a.
- Wstawaj śpiochu, czas się zbierać. Nie chcesz chyba, żeby ktoś zabił cię we śnie?

Ostatnio edytowany przez Virllanda (2013-05-02 16:03:44)

Zmaterializowała jeden z nielicznych artefaktów, które przetrwały spalenie wieży- mapę pokazującą obszar na którym, ten kto jej używa w danym momencie się znajduje. Miała ją ze sobą, kiedy wyruszała po nową księgę, do pewnej dziwacznej krainy. Przyjrzała się mapie. "Hm, myślę, ze moglibyśmy udać się na rynek, tam zazwyczaj najwięcej się dzieje"

Wyszła z budynku, rozejrzała się i ruszyła w stronę rynku. W końcu nie wytrzymała.
- Twoje myśli dudnią od ciebie jakbyś był centrum trzęsienia ziemi a one wstrząsami! Martwisz się czymś? Nie obawiaj się, nie umiem czytać w myślach, jednak takie fale naprawdę drażnią aurę...