~~ Więc poczekamy na ciebie na zewnątrz ~~ Smok wrócił do pełni świadomości, spojrzał się na Zand.

Zanderia przyjrzała się krytycznie Indirowi.
- Jednak potrafisz nie robić sobie krzywdy przez... - Ivenir przerwał jej, kręcąc głową. Smoczyca uniosła brew - A więc jednak? Już nigdy nie zaznam spokoju? Bo gdy tylko się położę, będę miała pewność, że coś ci się stanie. O, nieświadomości! - odchyliła teatralnie głowę.

~~ Co mu odbiło? ~~ zwróciła się do Opiekuna. ~~ Mam podstawy by przypuszczać, że to nie jest on. Ale nie obawiaj się ~~ zapewnił widząc jeżące się na grzbiecie smoczycy łuski ~~ Nie wbrew jego woli~~

- Ale do czego? - sfrustrowana Zanderia dreptała za smokiem.

Smoczyca stała wyprostowana przyglądając się tym dziwactwom.
- Emm...

- Nic. Więc, skoro już mamy rdzenie, co powinniśmy zrobić?

- Więc na co czekamy? - odwrócił się i usadowił wygodnie w pojeździe. Za jego przykładem poszła smoczyca.

Smoki jechały w milczeniu.